سایۀ گستردۀ آرامش

در ایران اما، داستان شکلی دیگر دارد و ارائه اغلب خدمات حفاظتی و امنیتی تنها بر عهده پلیس است. با این اوصاف هیچ عقل سلیمی انتظار ندارد که پلیس بتواند امنیت صد در صدی تامین کرده و سایه تمام مخاطرات را از سر همگان حذف کند. پس به ناچار شهروندان به روش‌‎های گوناگون به دنبال امن‌‎تر ساختن محیط سکونت و کار  یا محافظت از جان و اموال خود هستند. تمام مساله اما این نیست و اشکال آنجا آغاز می‌‎شود که حتی اگر بخواهیم برای حفاظت و امنیت هزینه گزافی بپردازیم، ابزارها و خدمات بخش خصوصی هم در قالب یک بسته کامل و یکپارچه، قابل تأامین نیست. به طور مثال اگر بخواهید برای افزایش ضریب امنیت محل سکونت خود، همزمان از خدمات نگهبانی، دوربین‌‎های مداربسته و لایه‌‎های حفاظت فیزیکی دیگری بهره‌‎مند شوید، باید به سراغ چندین خدمات‌‎دهنده بروید که این سبب می‌‎شود هماهنگی لازم بین بخش‌‎ها وجود نداشته باشد و نتیجه ایجاد حفره‌‎های امنیتی است که می‌‎تواند به آرامش و امنیت شما لطمه بزند. اختلالاتی که علت آن، عدم آگاهی هر کدام از خدمات دهنده‌­ها از عملکرد و نقاط ضعف دیگری است. این حلقه مفقوده سبب شده است تا مالکان فضاهای خصوصی همواره بخش عمده‌­ای از انرژی و پول خود را صرف رسیدگی به این امور کنند و در نهایت باز هم نتیجه مطلوبی عایدشان نشود. زیرا کمتر مجموعه­‌ای پیدا می‌­شود که ترکیبی کامل و یکپارچه از خدمات امنیتی به مشتریان خود ارائه کند. این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که فراهم کردن چتری فراگیر از امنیت، در گرو پرداخت هزینه‌‎هایی قابل توجه است.